De Perlaanse Wijsheden

Schepping

Lang geleden was de wereld leeg. Het eiland Estera had geen begroeiing, geen dieren en geen mensen. Dit veranderde op de dag dat de Reizigers aankwamen. De Reizigers waren wezens van een andere wereld, waar de goden decadent en grillig waren. De Reizigers waren die wereld ontsnapt en maakten een thuis op Estera. Ze planten zaden die ze gered hadden uit de wereld waar ze vandaan kwamen en bouwden huizen uit klei. Lange tijd waren ze gelukkig. Maar naarmate de tijd verstreek, werden de Reizigers eenzaam.

De Reizigers hadden één van de Zaden der Creatie meegenomen. Deze zaad combineerden ze met andere granen en brouwden er bier van en dronken het samen op. Hiermee kregen de Reizigers de kracht om goden te zijn. Onmiddellijk begonnen ze te scheppen. Uit de klei boetseerden ze beesten, elk mooier dan de volgende. Daarna bakten ze de klei en gaven ze de adem van het leven. De beesten gaven de Reizigers plezier en geluk, maar het was niet genoeg. De beesten vervulden de eenzaamheid van de Reizigers niet, dus besloten ze wezens in hun evenbeeld te scheppen. Met veel zorg maakten zij de eerste mensen, en ook deze gingen de oven in.

Terwijl de klei van de mensen bakte in hun oven kwam er een feest om de wereld die ze geschapen hadden te vieren. Het bier vloeide rijkelijk, en uiteraard werd er veel gemorst. Hieruit ontstonden de meren, zeeën en rivieren van Estera. De beesten, niet langer onder toezicht van de Reizigers, verspreidden zich over het eiland. Overal waar hun uitwerpselen vielen sprongen bossen, heides en andere begroeiing uit de aarde.

Toen de Reizigers de volgende ochtend uit hun roes ontwaakten en de oven open maakten zagen zij de mensen die ze gemaakt hadden. Het waren intelligente wezens met begrip en nieuwsgierigheid. Maar ze waren imperfect. Het bakproces was verstoord en hun creaties lijden er onder. Vervuld met schaamte voor wat ze de mensheid aangedaan hadden door hun taak te verzuimen vluchtten de Reizigers naar een andere plaats, waar ze elkaar beloofden om nooit meer dezelfde fouten te maken. Een paar van de Reizigers probeerden nogmaals het bier der creatie te brouwen, maar het Zaad was op. Ze konden enkel nog normaal bier brouwen.

De Reizigers keken neer op hun creaties en zagen dat, ondanks de imperfecties, de mensheid opbloeide. Ze leken niet geremd door hun kwaaltjes, en soms bijna versterkt erdoor. Een gevoel van vrede trok door de Reizigers, en in plaats van zich af te keren van de wereld bleven ze kijken, benieuwd wat de kleine, imperfecte klei-mensen van hun levens zouden maken.

Reizigers

Er zijn veel verschillende verhalen over Reizigers in Perla. Deze verschillen vaak per regio, maar opvallend is dat soms de verhalen bijna hetzelfde zijn ondanks dat de naam van de Reiziger anders is. Hier volgen enkele van de meest bekende voorbeelden. Wat alle Reizigers in het gemeen hebben is dat ze vaak staan voor een enkel concept, en dat er een les te leren valt voor degene die hun verhaal hoort.

Helgandra

Helgandra was een Reiziger die ervan hield om andere Reizigers gelukkig te maken. Ze was vol blijdschap toen het vee rondliep en daar planten uit ontsprongen. Vanaf dat moment vergat ze de wezens die geschapen waren en gebruikte ze haar krachten om iets prachtigs te scheppen. Ze maakte een prachtige boom, met de grootste takken, heerlijk fruit en de mooiste bladeren. Helaas viel stierf deze boom vrijwel onmiddellijk en ze begreep niet waarom. Ze probeerde een nog mooiere boom te maken, maar deze stierf ook. Ze probeerde dit opnieuw en opnieuw, maar hoe ze het ook probeerde, ze bereikte niets.

Dit duurde voort tot het moment dat ze goed keek naar wat er gebeurde. Ze had zich zo gericht op de bladeren en takken dat ze de stam en wortels vergeten was. Er kwam wel iets moois voort, maar zonder een sterke basis was er niets om op te bouwen. Vanaf dat moment richtte ze zich op simpele planten en granen, maar gaf ze sterke wortels, zodat ze elk jaar opnieuw terug konden komen en de wezens die de Reizigers gemaakt hadden zich kon voeden.

Anjanka

De Reizigers lieten hun fantasie los op de klei, en maakten de meest fantastische vormen. Sommigen maakten de wezens die ze van thuis kenden na, maar dan met aanpassingen die ze mooier vonden. Anderen maakten de wezens die ze in hun dromen zagen. Veel vormen overleefden het drogen niet eens. Ze waren te vreemd en fragiel om te kunnen bestaan. Maar zelfs onder de beesten die bleven bestaan waren er vele wonderlijke vormen te vinden. De Reizigers probeerden elkaar te overtroeven door steeds meer fantastische wezens te maken, of ze nou lang heel bleven of niet.

Maar één van hen hield zich afzijdig van de opschepperij. Anjanka had geen interesse in het maken van fantastische wezens die geen nut hadden. Zij nam een stuk klei en maakte een grote, sterke viervoeter die kon voorzien van eten en drinken. Daarna een kleiner wezen wat kon voorzien in kleding. Een nog groter wezen dat kon dienen als lastdier, of als vervoermiddel. Een voor een creëerde zij het vee. Dit waren de wezens die zouden helpen om de Perlanen te maken wat ze zouden worden.

Antonitus

Toen de reizigers de eerste wezens hadden gemaakt lieten ze ze los en keken toe hoe ze hun leven begonnen te leven. Veel dieren negeerden elkaar, of bleven bij elkaar uit de buurt, maar uiteraard kon het niet altijd goed gaan. Antonitus, een van de reizigers, keek hulpeloos toe hoe een koe werd opgejaagd en uiteindelijk gedood door een roofdier. Momenteel voelde hij een vlaag van woede en wilde het dier wreken, maar terwijl hij toekeek zag hij hoe de resten van de koe langzaam vergingen en in de aarde verdwenen.

Op die plek begonnen planten te groeien, en het duurde niet lang voordat andere koeien er naartoe liepen en begonnen te eten van de bladeren van die planten. Een gevoel van rust kwam over hem terwijl hij zag hoe ondanks het verlies van één koe de kudde voortleefde. Dood volgde leven. Dit was onontkoombaar, maar met de dood van één konden anderen alsnog sterker worden. Sereen keek hij toe hoe het zelfde tafereel zich keer op keer herhaalde, en het leven zich steeds verder verspreidde.

Burjen

Burjen was anders dan andere Reizigers. Hij was ook meegekomen uit de vorige wereld, maar had daar eigenlijk niet weg willen gaan. Burjen was daar namelijk een jager geweest en had door een moment van onoplettendheid zijn broer Dolfanis neergeschoten in plaats van het hert waar ze samen op jaagden. Daar schaamde hij zich diep voor en hij wilde eigenlijk de wereld waar zijn broer geleefd had niet achter laten. Hij was echter meegenomen door de andere Reizigers in de hoop dat hij in de nieuwe wereld opnieuw zou kunnen beginnen.

Burjen deed zijn werk in de nieuwe wereld, maar keek vooral toe terwijl de andere Reizigers creëerden. De grote prachtige wezens raakten hem niet, noch het vee. Maar toen de andere Reizigers de mensen begonnen te maken, zag hij iets moois. Nieuw leven, zoals hij het oude was kwijtgeraakt. Ineens begon Burjen als een dolle te creëren, tot de verbazing van de andere Reizigers. Hij maakte harten van klei voor elk van de kleine mensen. Hij voegde echter kleine stukjes grind toe aan de harten. Toen de andere Reizigers hem vroegen wat hij aan het doen was, vertelde hij hen dat hij sterke harten aan het maken was, zodat mensen zouden weten dat je je familie nooit mocht laten gaan en dat de familieband de sterkste band zou zijn op heel Estera.

Godfrey

Toen de Reizigers de mensen af hadden en in de oven wilden zetten om te bakken werd er besloten dat één van hen het vuur zou bewaken terwijl de rest met het vieren begon. Er werden lootjes getrokken en Godfrey trok hierbij het kortste. Terwijl de rest van de Reizigers begonnen met feesten bleef hij alleen achter. Na verloop van tijd werd de verleiding te groot en besloot hij ook het feest binnen te sluipen. De andere Reizigers waren te dronken om door te hebben dat hij er ook was, dus kon Godfrey zich gewoon bij hen aansluiten.

Na een lange tijd herinnerde hij zich het vuur en haastte zich terug om te zorgen dat het nog brandde. Het vuur was ondertussen flink afgekoeld, maar hij voedde het snel weer en niemand had door wat er gebeurd was. Door de flinke schommeling in temperatuur kwam de klei echter imperfect uit de oven. De grote barsten werden de leegtes in sommige mensen en de kleine werden de kwalen en kwellingen van alledag. Tot op de dag van vandaag wordt de naam van Godfrey aangehaald in reactie op pijn en ongeluk.

Mythische Wezens

Huidrijders

Huidrijders zijn onzichtbare wezens die teren op chaos, leed en wanorde. Ze dringen binnen in mensen en zorgen ervoor dat ze dingen doen die compleet tegen hun natuur in zijn, zoals diefstal, vreemdgaan, vernieling en openbaar dronkenschap. Wanneer het slachtoffer weer losgelaten wordt zal deze nog maar een vage herinnering hebben van wat ze gedaan hebben. Het enige fysieke teken van de aanwezigheid van de huidrijder is een klein wondje op een plaats die moeilijk te zien is waardoor hij het lichaam betreedt en verlaat.

Trollen

Toen de Reizigers hun creaties maakten braken er kleine stukjes klei af en braken sommige beeldjes in de oven. Deze stukken bleven verspreid over de grond liggen waar ze volledig genegeerd werden. Toen de Reizigers in slaap vielen na hun dronken feest ademden ze onbedoeld over deze stukken heen en schonken ze ook leven. Onvolmaakt en zonder doel vluchtten de kleine wezens van de slapende Reizigers en verborgen zich in de donkere hoeken van de wereld. Ze waren kleine, steenachtige wezens die soms nog een klein beetje flexibel waren omdat hun klei nog niet helemaal gedroogd was. Tot op de dag van vandaag schamen de trollen zich voor hun uiterlijk, en het feit dat ze onvolmaakt zijn. Ze zullen zich dan ook voordoen als een simpele steen als ze denken gezien te worden.

Trollen zijn speels, maar niet kwaadaardig. Ze zullen kunnen je helpen als je ze te vriend houdt, of het leven zuur maken als je ze tegen je in het harnas jaagt. Doordat ze zich als stenen vermommen weet je nooit zeker of een steen of rotsblok een trol is of niet. Veel Perlanen zullen dus ook niet zomaar tegen een steen aan schoppen uit angst dat het misschien een trol is.

Wevers

Wevers zijn mist-achtige wezens die rond de schemering door de velden waren. Sommige zeggen dat het de rook uit de oven van de goden zijn, die de pure potentie hebben die de mensen niet gekregen hebben, maar ongetemperd door ratio en geweten. Als je een wever te pakken krijgt dan kun je een deal met ze sluiten. Voor een hoge prijs zullen ze je hun magie leren. Uiteraard is deze hekserij uit den boze en zal ieder weldenkend mens de wevers vermijden, om te zorgen dat zij niet gecorrumpeerd raken en ook hun geweten te verliezen.

Dwaallichtjes

Dwaallichtjes zijn de zielen van de doden die niet goed begraven zijn. In plaats van opgenomen te worden in de zielenvrucht zal de ziel vrij rondwaren en proberen de aandacht te trekken van anderen. Hoewel ze niet kwaadaardig zijn kan een dwaallichtje toch onbedoeld een onvoorbereid iemand naar hun dood leiden.

Desondanks zal een Perlaan toch zijn best doen om de ziel van een dwaallichtje de rust te geven die ze verdienen. Hiervoor moet er aan de ziel duidelijk een zaadje toegekend worden waar hij in kan gaan. Als deze eenmaal gegroeid en opgedronken is zal de verloren ziel ook rust vinden.

Lokale wezens en legendes

Bijna iedere nederzetting in Perla heeft wel “hun” wezen, maar die zijn vaak gebonden aan een bepaalde plek en niet bekend in de rest van het land. De bovenstaande wezens worden overal gevonden en zijn dus voor iedere Perlaan bekend, en mogelijk zelfs voor mensen van buiten Perla.

Perlitanen

De Perlitanen zijn een groep gelovigen die een bijzondere vorm van het geloof van Reth volgen. De originele groep is echter zo’n honderd jaar geleden uit Reth gevlucht omdat hun dogma’s te zwaar in strijd waren met die van de officiële kerk van Reth en enkelen van hen gedood werden als ketters en ongelovigen. De Perlitanen hebben inmiddels een vreedzaam bestaan opgebouwd in Perla en vangen iedereen op die bereid is hun leer te volgen.

Het Perlitaanse Geloof

Perlitanen geloven in het leven van Reth zoals het geloof van de Heilige Landen vertelt. Ze kennen hem als de verlosser van slavernij en lijden en erkennen zelfs dat hij de eerder genoemde discipelen had. Ze geloven dat er ooit het oude Pantheon was, zoals beschreven door de Ishkaren, maar dat deze goden hun interesse in de wereld verloren hebben en vertrokken zijn. Reth is toen gekomen om de mensen te helpen uit het vreselijke leven te ontkomen en een nieuw, puur bestaan in te stappen. Zijn lessen in vrijheid staan aan de grondbeginselen van het bestaan.

Wat het grootste verschil is, is het verhaal over wat er eenmaal gebeurde toen Reth in Himria aankwam. Daar heeft hij alles van de oude goden verwijderd en een perfect, rustig koninkrijk opgezet. In dit koninkrijk zal iedereen welkom zijn die een vrij leven heeft geleefd. Zij die geleden hebben onder het juk van slavernij of ketenen, of zij die slavernij of ketenen hebben opgelegd, vervallen tot het oneindige niets, Weh. Zij die geleden hebben kunnen weer uit het oneindige niets komen om opnieuw te leven. Zo krijgt iedereen die geen lijden veroorzaakt heeft een nieuwe kans.

Volgens de Perlitanen volgt alles uit de eerste les van Reth: Vrijheid. Iedereen heeft het recht om vrij te zijn. Ze geloven in de slechtheid van slavernij of gevangenschap, net zoals de Rethianen, maar er is een groot verschil. Perlitanen geloven dat ze vrijheid hebben om andere mensen te vertellen over hun geloof, maar ook dat andere mensen hun geloof mogen hebben. Ondanks dat een Perlitaan nooit zal helpen iemand de heilige wetten van Reth te overtreden, zullen ze ook personen geen strobreed in de weg leggen om dat te doen. Ze hebben geen enkele inmenging in deze zaken, tenzij hun hulp of mening direct gevraagd wordt.

De enige uitzondering hierop is als die mensen de vrijheid of veiligheid van anderen in het geding brengen. Hoewel een vrome Perlitaan nooit geweld zal gebruiken, kan stil verzet als wapen gebruikt worden. Een Perlitaan zal bijvoorbeeld in een deuropening blijven staan en zich niet laten verplaatsen om een onrechtmatige gevangenneming te voorkomen, maar zal nooit de eerste klap uitdelen.

Devotie, of de vrijheid van geloven, is de kernwaarde van de Perlitanen die zorgt dat alles wat zij doen in het teken staat van Reth. Dit is een keus die mensen zelf moeten maken; niemand mag gedwongen worden om te geloven, anders is er geen devotie. Deze keus moet elke dag en elke handeling opnieuw gemaakt worden. Daarom dragen ze alles op aan Reth. Hun huwelijk is voor Reth’s glorie, hun werk is voor Reth’s glorie, alles wat ze doen en zeggen is opgedragen en een eerbetoon aan Reth. Iedere Perlitaan is ook een predikant voor Reth, maar enkel voor wie dat wil horen. Daarnaast is iedere Perlitaan vrij om de gemeenschap te verlaten, al zal elke Perlitaan die ze kent treuren als ze dat doen.

Gelijkheid, of de vrijheid van onderdrukking, is ook een bijzonder belangrijk principe. Perlitanen geloven niet in adel of in het bezitten van anderen. Ze geloven daarnaast ook niet in priesters. Deze zetten zichzelf boven anderen om de woorden van Reth, of andere goden, te ontvangen, terwijl ieder persoon de stem van Reth in zijn eigen hart horen kan. Iedere levende ziel is dus een predikant van Reth, ook onder deze waarde. Perlitanen geloven in uniformiteit en dit is de grootste reden waarom ze zo goed onder de Perlanen passen. Geen enkel mens is beter dan een ander.

Barmhartigheid, of de vrijheid van anderen vergroten, is iets wat elke Perlitaan doet, mits ze ruimte overhebben. Het is belangrijk nooit jezelf voorbij te gaan, maar als je kunt helpen, dan help je. Zolang het niet tegen de kernwaarden van Reth ingaat, doe je alles wat je kunt om ieder mens te helpen. Zelfs andere schepsels zul je niet zomaar kwellen als dit niet nodig is, dus de meeste Perlitanen zijn vegetariër en heel soms zelfs veganist.

Reinheid, of een geest vrij van invloeden, is één van de striktere opvattingen van de Perlitanen en ook niet elke Perlitaan houdt zich hieraan. Over het algemeen is iedereen het erover eens dat men de geest vrij moet houden van lust. Seks is enkel voor voortplanting. Ook zeggen de meest strikte Perlitanen dat dit ook vrijheid van drugs en alcohol betekent. Hierover bestaat nog wel eens wat twist.

Het Perlitaanse Leven

De Perlitanen wonen vooral in het zuiden van Perla. Het dorp Rethan is gesticht door de originele vluchtelingen en hier wonen exclusief Perlitanen. Er is geen wet die niet-Perilitanen verbiedt hier wonen, maar anderen proberen het zelden en zelfs dan houden ze het vaak niet lang vol. Er wonen wel Perlitanen in andere dorpen, waar ze meestal geaccepteerd worden, gezien hun aard zo dicht bij de Perlanen ligt. Wel is het zo dat Perlanen zeer zelden trouwen met Perlitanen, tenzij er een bekering plaatsvindt.

Onder de Perlanen leven is meestal geen probleem. Allebei de groepen werken hard, vinden dat iedereen gelijk is en benaderen zaken met een droog en gezond verstand. Perlitanen hebben in Perla wel een vrijstelling van de dienstplicht, gezien hun aversie van geweld. Hierover bestaat af en toe kleine afgunst, maar zelfs de Perlanen kunnen inzien dat iemand die niet voor zijn land wil vechten daartoe dwingen geen zin heeft. Wel is het zo dat Perlitanen hard kunnen reageren indien uitgedaagd. Een gevraagde mening wordt ook altijd gegeven en af en toe kan een Perlitaan hard terugslaan. Ondanks dat een Perlitaan nooit een eerste klap uit zal delen, zal deze wel hard reageren om zijn leven en gezondheid, gegeven door Reth, te verdedigen. Er is weinig enger dan den Perlitaan die tot het randje geduwd is.

De klederdracht van Perlitanen is veelal vormloos en saai. Ze pogen meestal zoveel mogelijk te bedekken en gebruiken veelal simpele kleuren om uniformiteit te waarborgen. Ook is hun eten vaak weinig gekruid en zoals eerder gezegd zijn er veel Perlitanen vegetariër. Ze zullen echter nooit klagen over wat hun voorgeschoteld wordt.