Het Helionisme van Contivale

Schepping

Ooit was de oceaan oneindig, leeg en ongetemd. De woelige Wateren waren in constante strijd en stromingen botsten alom. Te midden van deze woeste baren ontstond iets onwaarschijnlijks: een Wil. Deze Wil had een streven om meer te maken van deze wereld, het ontvlamde en werd het eerste Vuur, een vuur dat heter brandt dan alle andere vuren sinds.

Met zijn alles verbrandende kracht dreef de Wil van Vuur de oceaan terug en verdampte de Wateren tot de Lucht ontstond. Daar waar de oceaan weggaf voor het Vuur kwamen zoute stranden naar boven; het Land was ontstaan. Toen zagen Land, Lucht en Water wat het Vuur hen met zijn kracht getoond had, en ontwaakten ook tot deze zelfde Wil. Als fakkeldragers werkten de elementen samen en creëerden leven, en met dit leven werden de twaalf goden geboren.

Uit het Vuur ontstonden Leeuw, Stier en Schorpioen. Het Water bracht Zeeleeuw, Karper en Walvis voort. Uit de Lucht vormden zich Uil, Haan en Raaf en de Aarde baarde Das, Wolf en Paard.

De vorm van de wereld werd herschapen, met het Vuur als zijn centrum. Om het Vuur vormden de Wateren en het Land een omvangrijk patroon en tussen het Vuur en dit patroon vulde de Lucht de ruimte. Uit de meren op de vele eilanden stapten de volkeren, gedreven door de Wil om te bestaan. Boven hen zagen zij het Vuur, en noemden hem Zon. Bij de goden van Vuur ontsprong een gevoel van superioriteit, en zij straalden neer op de volkeren en leerden hen Hoogmoed, Onnadenkendheid en Vernietiging; alle slechte kanten van het Vuur. Oorlog ontstond onder de volkeren.

De negen goden van Water, Lucht en Aarde keken in afgrijzen toe hoe de volkeren streden onder invloed van het Vuur. Met een tactiek aangedragen door de wijze Uil, wisten de negen andere goden de goden van Vuur te overmeesteren en de Zon te verbergen. Met deze nederlaag zagen de goden van Vuur hun eigen fout in. Rust en vrede verspreidden zich weer onder de volkeren.

Tijd verstreek en langzaam steeg het waterpeil door de afwezigheid van de Zon. Eilanden werden stuk voor stuk verslonden door de zee en donkere tijden braken aan onder de volkeren. Uit Schaduw werd een nieuwe god geboren; de Jaguar. Daar waar eerst alleen Wil was, was nu ook Onwil. De Jaguar met zijn Onwil sloop ongemerkt in de harten van de volkeren en een leegte ontstond in de ziel van ieder mens.

Het was de Schorpioen die als eerste de Jaguar opmerkte en direct de strijd met hem aanging. De twee raakte in een gevecht dat zo intens was, dat de twee in elkaar over leken te vloeien. Hoe langer het gevecht door bleef gaan, hoe duidelijker het werd dat de Jaguar zou gaan winnen. De Karper keek toe en met een zwaar hart maakte hij een beslissing: de Zon zou weer onthuld worden. Dit, meende hij, was het laatste redmiddel om de Schorpioen van de Jaguar te redden.

Het was zoals de Karper zei. Met de terugkomst van de Zon, vluchtte de Jaguar terug de Schaduwen in. Met de terugkomst van de Zon, zakte ook het water, en de eilanden werden weer drooggelegd. Dit ziend kwamen de goden tot een conclusie: een wereld zonder de Wil van Vuur bracht te veel Schaduw en daarmee Onwil. Met te veel Vuur, echter, was er te veel Wil in de wereld, en dit bracht onrust en strijd. Er zou een balans moeten zijn tussen de twee: Dag en Nacht, Eb en Vloed, een balans werd ontworpen, en de wereld bleef in beweging.

Met het bewegen van de wereld, en de veranderingen die de getijden brachten, gingen de volkeren reizen en zich vestigen op verschillende eilanden. Een van de plaatsen waar de volkeren neerdaalden was Estera. Op Estera was echter al een volk dat niets van de goden afwist. Dit volk leeft onder een gigantisch bladerdak, waar de Schaduw van de Jaguar goed te voelen is. Vanuit zijn veilige Schaduwen fluistert de Jaguar tot de trotse Contivaal dat hij zijn ziele-leegte verder zal verspreiden. Het volk onder de bomen is wild en hebzuchtig onder de invloed van de Jaguar: zelfs de meest dappere Contivaal durft niet te dicht bij dit gebied te komen, uit angst dat deze invloed van de Jaguar zich ook tot zijn hart en ziel zal verspreiden, en dat ook hij hebzuchtig wordt.



Goden


Pantheon Major

De twaalf hoofdgoden van Contivale worden allemaal in gelijke mate aanbeden. De Goden leven in onze wereld, maar zijn volledig ontastbaar, tenzij zij dit anders willen. Ze maken een levend deel uit van de geschiedenis en er zijn vele verhalen over hoe zij zich onder de mensen begeven en hier allemaal avonturen beleven. De goden hebben met elkaar geen relaties, want ze worden meer als broeders en zusters beschouwd. Ze zijn wel in staat om kinderen met mensen te krijgen. Zie hierover meer in het Pantheon Minor. Elke God heeft een element en de goden van hetzelfde element zitten vaker op één lijn. Elke God is verbonden aan een maand. De geboortemaand van iemand bepaald met welke God hij het meest verbonden is. Het wordt dan ook als een teken van goed geluk gezien wanneer je een beroep uitvoert dat dicht bij jouw god ligt.

Acalia el Búho

Dier: Uil
Maand: Eerste
Geslacht: Vrouwelijk
Element: Lucht
Positief Portfolio: Wijsheid, Kennis, Inzicht, het Begin
Negatief Portfolio: Kilheid
Aanbidders: Artsen, Wetenschappers, Strategen

Acalia wordt vaak beschreven als een lange tengere vrouw met stijl zwart haar met lange grijze veren erin. Haar ogen zijn grijs, zonder enige schittering, met een kleine blauwe rand om de iris. Ze draagt vaak lange jurken en gewaden die dansen op de wind, simpel en praktisch van aard, die haar armen vrijhouden. Soms wordt ze afgebeeld met voeten, soms met grijpklauwen.

In verhalen en mythes wordt Acalia meestal neergezet als een koude, afstandelijke vrouw die in een gigantische bibliotheek woont op een eiland ver in de zee. De bibliotheek wordt bewaakt door vele uilen die iedereen bekrassen die niet waardig is. Andere goden en stervelingen die antwoorden nodig hebben, komen naar haar toe, en moeten dan vaak zaken voor haar oplossen, taken uitvoeren of kennis voor haar vergaren. Ze spreekt dan erg afgemeten en gebruikt klinische taal. In enkele zeldzame verhalen is Acalia de hoofdpersoon en vaak is ze dan naarstig op zoek naar nieuwe kennis, bijvoorbeeld bij Cevina of aan het andere uiteinde van de wereld, waarbij ze dan vaak leert dat soms de prijs te hoog is. In deze verhalen toont ze dan wel passie, wat een duidelijk contrast is met de verhalen waarin ze een bijfiguur is.

Een interessant feit is dat het Contivalaanse symbool voor genezing een uil en een wolf samen zijn. De koele kennis en de warme zorgzaamheid wordt beide van artsen verwacht.

Cevina la Carpa

Dier: Karper
Maand: Tweede
Geslacht: Vrouwelijk
Element: Water
Positief Portfolio: Geheimen, Verborgen Kennis, Dood, Herinnering
Negatief Portfolio: Ongeluk
Aanbidders: Begrafenisondernemers, Bibliothecarissen, Roddeltantes

Cevina wordt vaak omschreven als kort, bleek en tenger. Ze heeft zilver haar en volledig zilveren ogen, die lijken te dansen en glinsteren in het licht. Over haar armen en benen zitten vaak schubben. Soms draagt ze gewone kleding in afbeeldingen, maar meestal draagt ze enkel een mantel van zeeschuim.

Cevina heeft volgens de overleveringen een paleis van koraal, diep onder de zee. Ze wordt hier gediend door meermensen die ze gemaakt heeft om dingen weg te stoppen of op te halen uit de diepe grotten onder het paleis. Deze meermensen houden niet van vreemdelingen en worden gezien als erg gevaarlijk. Cervina zelf lijkt erg vriendelijk, maar is meestal erg stil. Als ze aanwezig is bij een verzameling van de goden, kijkt ze toe en spreekt ze enkel als haar iets gevraagd wordt. Dit vinden de meesten prima, want teveel aandacht van Cevina kan leiden tot dood en verderf. Soms klopt iemand bij Cevina aan op zoek naar kennis, maar de prijs is altijd hoog. Meestal is de prijs de ziel van iemand die de dood te lang ontsnapt is. Cevina brengt veel van haar tijd in de werelden van de doden door. Zij is de enige God die daar toegang toe heeft. Ze neemt soms berichten mee naar de doden, maar vaker hoort ze slechts de geheimen die de wereld al verlaten hebben. Ze spreekt zelden over wat ze daar ziet en hoort, want ondanks dat het hiernamaals prachtig is, is het ook vreemd en onvatbaar. Toch gaat Cevina keer op keer daarheen, naar eigen zeggen om de gestorven zielen te helpen.

De meeste mensen geloven dat Cevina geen kinderen kan krijgen met stervelingen, omdat alle kinderen die zij baart stilgeboren zijn. Een enkeling claimt toch dat Cevina kinderen heeft, maar dat deze volledig ontastbaar zijn en dat je haar kinderen alleen kunt voelen als het volledig windstil is.

Trevallo el Caballo

Dier: Paard
Maand: Derde
Geslacht: Mannelijk
Element: Aarde
Positief Portfolio: Nijverheid, Trouw, Dienstbaarheid, Ambacht
Negatief Portfolio: Dwaasheid
Aanbidders: Arbeidslieden

Trevallo is, volgens de weinige schilderijen die van hem bestaan, een harige man met stevige spieren. Hij heeft een dikke baard en lang bruin haar tot op zijn onderrug. Zijn bruine ogen schitteren vol leven en zijn handen zijn enorm, met dikke lagen eelt. Hij draagt zelden wapens en áls hij ze bij zich heeft is het meestal een boog of een staf. Zijn kleding bestaat meestal uit stevige laarzen en een stevige leren broek. Als hij iets aan zijn bovenlijf draagt is het meestal een simpel wit katoenen shirt.

De verhalen over Trevallo lijken op die van een geliefde volksheld. Trevallo doet zich vaak voor als een gewoon mens en escorteert andere stervelingen of goden op hun reizen. Pas aan het einde wordt duidelijk dat Trevallo in het verhaal zat en een belangrijke speler was. Hij is erg vriendelijk, doet altijd erg zijn best en heeft een erg aanstekelijke lach. Hij heeft een goede relatie met Marina en ze doen met zijn tweeën vaak wat nodig is.

Trevallo lijkt geen thuis te hebben, maar zich altijd onder de stervelingen te bevinden. Als iemand hem aantreft is het bijzonder vaak slapend op een stapel stro in de stallen. Sommige beweren dan ook dat Trevallo dakloos is, anderen zeggen dat hij overal woont.

Regano el León

Dier: Leeuw
Maand: Vierde
Geslacht: Mannelijk
Element: Vuur
Positief Portfolio: Charisma, Leiderschap, Eer, Duels
Negatief Portfolio: Overmoed
Aanbidders: Edelen, Duelisten

Regano kent erg veel afbeeldingen, maar de afbeeldingen verschillen vaak duidelijk van elkaar. Hij heeft vaak een ringbaard en halflang haar, maar de kleuren variëren tussen bruin, grijs, zwart en rood. Ook zijn oogkleur kan groen, bruin of zelfs zilver zijn. Hij is vooral te herkennen aan zijn gouden mantel en een blauwe tabard met daarop een afbeelding van een brullende leeuw. Ook draagt hij meestal een rapier in zijn ene hand en een scepter in zijn andere. Zijn gezicht is meestal wat ouder en heeft erg strakke lijnen.

Waar mensen het wel over eens zijn is dat Regano in een prachtig gouden paleis woont boven op een wolk, dichtbij de zon. Daar ontvangt hij de andere goden om leiding aan hen te geven. Dit wordt veelal geaccepteerd door de andere goden, al zijn er natuurlijk soms meningsverschillen. Alux en Felis zijn leden van zijn hofhouding en helpen hem vaak om zaken voor hem op orde te stellen. Mythen beginnen dan ook vaak met een opdracht van Regano, maar hij voert ze zelden zelf uit. Hij geeft wel altijd advies mee dat ergens vitaal blijkt te zijn in het avontuur.

Erg opvallend is dat alle kinderen van de koninklijke familie en ook erg veel adellijke kinderen geboren worden in de vierde maand.

Felis el Gallo

Dier: Haan
Maand: Vijfde
Geslacht: Mannelijk
Element: Lucht
Positief Portfolio: Wet, Rechtvaardigheid, Mannelijkheid, Regelmaat
Negatief Portfolio: Onvergevingsgezindheid
Aanbidders: Arbiters

Felis wordt vaak weergegeven als een gebruinde man van pezig postuur. Hij heeft kort zwart haar en donkerbruine ogen. Meestal draagt hij een vrij brede felle blouse met daarover een zwart vest en een zwarte broek. Ook draagt hij altijd een zwaard en een beukelaar aan zijn riem.

Felis heeft een toren in het paleis van Regano, waar hij de hele wereld kan zien. Hij is altijd waakzaam en heeft een magische gouden verrekijker. Hiermee bespeurd hij onrecht in de wereld. Als hij bijzonder onaangename dingen ziet, meldt hij dit vaak aan Regano en gaat daarna alleen of met anderen op pad om dit recht te zetten. Hij is een man van afgemeten woorden, een onvermurwbaar eergevoel en een zekere koelheid. Ondanks dat hij nooit een belediging vergeet, vergeldt hij zich enkel als het moment daarvoor juist is en altijd terwijl hij zijn tegenstander in de ogen kijkt. Hij is vaak een stabiliserende factor en een stem van rede in de mythes en sages.

Arbiters zweren een eed aan Felis om altijd de waarheid te spreken wanneer ze in functie zijn.

Irana la Ballena

Dier: Walvis
Maand: Zesde
Geslacht: Vrouwelijk
Element: Water
Positief Portfolio: Dromen, Toekomst, Kunst, de Hogere Geest
Negatief Portfolio: Onoplettendheid
Aanbidders: Artiesten, Waarzeggers

Irana brengt het liefste haar tijd door in de zee in de vorm van een walvis van proportie. Indien Irana echter in menselijke vorm is, is ze een voluptueuze vrouw met lange groene haren die tot over haar voeten stromen. Ze draagt een simpele grijze jurk die erg aan de huid van een walvis doet denken. Haar haar zit vol met zeesterren en anemonen en ook haar huid zit onder de tekenen van de zee.

Er bevindt zich een heel eiland op de rug van Irana wanneer zij een walvis is. Dit eiland is een tropisch paradijs wat veel helden in mythes zien als een plek van respijt. Avonturen vinden hier vaak een rustmoment, zowel voor de verteller als de held. Daarna volgt er een visioen en weten ze dat ze Irana gevonden hebben. Vervolgens gaan ze met de nieuwe informatie gegeven in het visioen op weg en vervullen zij hun kweeste.

Irana zelf is vriendelijk, warm, maar ook erg dromerig. Ze blijft zelden bij het onderwerp waarover gesproken is en bevindt zich vaak in hogere sferen. Het wordt gezegd dat terwijl ze door de zee drijft ze ook door de dromen van stervelingen drijft en hier glimpen opvangt van de de toekomst. Irana zelf gaat nooit op avontuur.

Daña la Loba

Dier: Wolf
Maand: Zevende
Geslacht: Vrouwelijk
Element: Aarde
Positief Portfolio: Verzorging, Vruchtbaarheid, Vrouwelijkheid, Natuur
Negatief Portfolio: Jaloezie
Aanbidders: Artsen, Vrouwen, Boeren

Daña is een gezonde vrouw op leeftijd met grijze haren, maar levendige gele ogen. Ze wordt vaak afgebeeld in een tuniek, broek en laarzen, maar ook omwikkeld met wolven pelzen. Ze draagt veel dolken bij zich en op haar rug twee hele korte zwaarden.

Daña is de verzorgende moeder in de verhalen als het moet, maar ook de felle strijder die vecht voor waar ze van houdt. Ze kan het ene moment een vriendelijk en zorgzaam persoon zijn, maar als ze eenmaal haar geduld verliest, is de wereld te klein. Deze dualiteit wordt gezien als intrinsiek vrouwelijk en Daña is dan ook een graag geziene held in de verhalen. Ze begint haar reis vaak met tegenzin, omdat ze iemand moet verzorgen, maar bijvoorbeeld ook een bijzonder medicijn moet vinden. Daarna vecht ze fel door en komt terug als held. Soms is ze echter ook een pleisterplaats voor andere helden en goden en verzorgt ze hen graag.

Een interessant feit is dat het Contivalaanse symbool voor genezing een uil en een wolf samen zijn. De koele kennis en de warme zorgzaamheid worden beiden van artsen verwacht.

Alux el Toro

Dier: Stier
Maand: Achtste
Geslacht: Mannelijk
Element: Vuur
Positief Portfolio: Kracht, Moed, Doorzettingsvermogen, Wapens, Oorlog
Negatief Portfolio: Ondoordachtheid
Aanbidders: Smeden, Soldaten

Alux wordt vaak afgebeeld als een man met kort rossig haar, flinke oorbellen en altijd een septum piercing. Dit kan een zilvere of een gouden ring zijn, maar soms ook gewoon een bar. Zijn ogen zijn donkerbruin. Hij draagt alleen felrode kleding of donkerbruin leer, zoals een tuniek of smitse schort.

Alux is meestal aan het begin van mythes te vinden in een kleine smidse in Regano’s paleis. Daar werkt hij aan nieuwe wapens en andere interessante voorwerpen voor de andere Goden. Er wordt gezegd dat hij de enige is in de wereld die het geheim kent waarmee je goud zo hard als staal kan maken. Als Alux gedwongen wordt er op uit te gaan omdat het hem door andere goden gevraagd wordt, gaat hij als een gek op zijn doel af. Veel van de mythes leren dat spierkracht alleen niet genoeg is, al zet hij vaak krachtprestaties neer waar stervelingen van zouden rillen. Alux is niet te temperen als hij eenmaal iets gaat doen.

Van Alux wordt gezegd dat hij bepaalde delen van de aarde in metalen heeft getemperd, en dat al het metaal dat de wereld heeft een gift van Alux is.

Leara el Cuervo

Dier: Raaf
Maand: Negende
Geslacht: Vrouwelijk
Element: Lucht
Positief Portfolio: Rijkdom, Sluwheid, Overvloed, Geld, List
Negatief Portfolio: Gierigheid
Aanbidders: Handelaren, Dieven

Leara wordt meestal afgebeeld als een aantrekkelijke vrouw, maar dit is uiteraard een interpretatie van de artiest. Ze draagt vaak rijke stoffen en haar haren zijn altijd het donkerste zwart. Ook haar ogen zijn gitzwart. Er zijn altijd raven op haar schouders afgebeeld; zo is de godin te herkennen.

Volgens de verhalen leeft Leara in een klein jacht fort bovenop een onbeklimbare berg net buiten Contivale. Daar omringt zij haarzelf met rijkdom en luxe, bediend door raven wisselaars. Als ze iets in haar geweldige collectie mist, verandert ze in een raaf en vliegt ze uit om het te verkrijgen, door list, verleiding of door anderen hiertoe aan te zetten. Leara wil ook altijd wat ze niet kan krijgen en komt daardoor vaak genoeg in de problemen. Ze kan heel goed doen alsof ze gecontroleerd en rustig is, maar als ze boos is dan stormt het van binnen. Donderstormen worden dan ook soms geassocieerd met Leara die een boze bui heeft.

Leara kan gezien worden als een slechte invloed in de Contivale mythologie en samen met Ruèl zit ze ook een beetje in het verdomhoekje, maar iedereen die rijkdom begeerd moet Leara plezieren, anders kan ze het van je afnemen. Zo krijgt dus ook Leara haar aanbidding.

Gandaro la Foca

Dier: Zeeleeuw
Maand: Tiende
Geslacht: Mannelijk
Element: Water
Positief Portfolio: Zeevaart, Ontdekking, Avontuur, Reizen, de Horizon
Negatief Portfolio: Ontaardheid
Aanbidders: Zeelieden, Avonturiers, Reizigers

Gandaro heeft een fantastische rode haardos en een klein ringbaardje.Hij draagt meestal felgekleurde shirts, leren broeken en laarzen en heeft altijd een gigantische rapier bij zich. Gandaro is vooral te herkennen aan het feit dat de irissen van zijn ogen wit zijn. Ook als hij een zeeleeuw is, heeft hij volledig witte ogen.

Gandaro is de favoriete held in Contivaalse mythen en sagen. Hij gaat er vaak op uit, enkel omdat hij zin heeft om er op uit te gaan en komt dan vaak in allerlei lastige situaties. Verder is hij erg strijdlustig, houd hij van een uitdaging en maakt hij het zichzelf vaak expres moeilijk om nog dat stukje extra van zichzelf te vergen. Zijn thuis is de Rode Klipper, een prachtig bourgondisch rood schip met spierwitte zeilen. Daarmee vaart hij de wereld rond. Het schip kan zelfs vliegen. Dit maakt Gandaro niet zo geliefd bij sommige goden van de lucht. Daarom eindigt Gandaro na zijn avonturen meestal berooid en mist hij tijdens zijn avonturen belangrijke informatie. Felis en Gandaro hebben een wankele vrede.

Ondanks dat niet alle furies onder Gandaro’s domein vallen, hebben ze wel allemaal respect voor deze geweldige held. Hij heeft daarmee behoorlijke controle over de winden. Dit maakt hem erg belangrijk voor zeelieden.

Marina el Tejón

Dier: Das
Maand: Elfde
Geslacht: Vrouwelijk
Element: Aarde
Positief Portfolio: Standvastigheid, Terughoudendheid, Voorbereiding, Bescherming, Opoffering
Negatief Portfolio: Besluiteloosheid
Aanbidders: Stadswachten, Mensen in Nood

Marina is een jonge vrouw met blond haar en blauwe ogen. Ze draagt meestal een leren pantser, wat erg vreemd is onder de Contivale. Ze heeft meestal een dolk en een kruisboog als haar wapen. Ze is vooral te herkennen aan een enkele witte lok in haar blonde haar.

Marina is de beschermer van alles wat belangrijk is. Zo heeft zij duinen gemaakt en riffen geplaatst om de zee te breken. Ook heeft zij de mensheid geleerd huizen te maken en ook kastelen en forten zijn van origine haar creatie. Ze is kalm en berekenend en bekijkt een probleem altijd van alle kanten voordat ze iets doet. Zo zijn dingen gemaakt door Marina ook altijd duurzaam en volhardend. In het pantheon heeft ze geen thuis, maar beschermt ze vaak de huizen van de andere goden, nooit slapend, immer waakzaam. Marina heeft in vele verhalen onwaardige stervelingen en zelfs Goden teruggedrongen. Ze gaat dan ook zelden zelf op avontuur in deze verhalen.

Marina wordt niet erg druk aanbeden met kerken, maar wordt vooral aangeroepen door mensen die hulp nodig hebben. Een gezond, gelukkig persoon zal niet teveel tijd aan Marina spenderen, al zal elke gelovige Marina dankbaar zijn als ze veilig achter een muur zitten. Marina is meer een soort beschermheilige dan een God voor de Contivale, al telt ze zeker mee.

Ruèl Escorpión

Dier: Schorpioen
Maand: Twaalfde
Geslacht: Mannelijk
Element: Vuur
Positief Portfolio: Vuur, Overwinning, Wraak
Negatief Portfolio: Vernietiging, Vergif
Aanbidders: Moordenaars, Generaals

Ruèl wordt meestal afgebeeld als een knappe man met een klein paars litteken op zijn kin. Uit dit litteken druipt een gevaarlijk gif. In de verhalen dekt hij zijn litteken altijd af, maar op portretten is altijd een stukje te zien. Ruèl heeft meestal donker haar en lichte ogen. Buiten gevechten draagt hij meestal een zwart hemd of tuniek en een donker paarse sjaal. In gevechten draagt hij een volledig harnas gemaakt van overlappende plaatjes staal. Zijn wapen is een gouden vlammende hellebaard.

Over de woonplaats van Ruèl wordt niet veel concreets gezegd. Er wordt wel eens beweerd dat hij in de “harten van alle slechte mensen” leeft of in een woestijn heel ver weg, maar geen enkele held of god in de verhalen probeert zijn woonplaats te bereiken. Dit is voornamelijk omdat de schaduw van de Jaguar Ruèl nog steeds achtervolgt. In verhalen hebbende acties van de schorpioenen God dan ook vaak problemen ten gevolge, maar omdat hij een deel van zichzelf heeft opgeofferd om de wereld te redden, wordt hij toch in het pantheon geaccepteerd.

Ruèl wordt geassocieerd met winnen, ook al is de prijs eigenlijk te hoog. Hij is vaak een bastion voor de zwakken of hopelozen, als zelfs Marina ze (voor hun gevoel) verlaten heeft.


Pantheon Minor

Cabo

Dier: Jaguar
Geslacht: Mannelijk
Portfolio: Moedeloosheid, Willoosheid, het Einde van Creatie
Aanbidders: Einde-der-Tijd Cultisten, sommige Stammen

Cabo heeft geen echte menselijke vorm. Hij verschijnt soms wel eens als mens-vormig, maar met vacht, klauwen en de kop van een jaguar. Hij draagt geen kleding en zijn klauwen zijn zijn enige wapen.

Cabo komt vaak voor in de mythen van de Contivale als degene die het probleem veroorzaakt heeft of als obstakel onderweg. Zijn woorden zijn verleidelijk en zijn stem is gezalfd, enhij probeert altijd de helden te overtuigen om op te geven. Als dat niet werkt, is Cabo ook nog eens een fier krijger met onderhandse tactieken. Hij brengt vaak het slechte in de andere Goden naar boven en veel van zijn?avonturen beginnen bijvoorbeeld met dat Leara te gierig is of Regano te trots.

Het bijzondere aan Cabo is dat hij als “de Jaguar” ook aanbeden wordt door sommige stammen en dat hij daar een teken van kracht en verzet is tegen de Contivalen.

Jena

Goddelijke Ouder: Marina el Tejón
Menselijke Ouder: Alexandro
Patroon van: Castilla

Het verhaal gaat dat toen de eerste Contivalen aankwamen op het continent van Estera, de Goden hen op stonden te wachten. Regano en Marina stonden klaar om een pact met hen te maken, als het gekozen volk van de Goden. De Contivalen zouden de Goden immer aanbidden en de Goden zouden de Contivalen altijd beschermen. Dit pact werd bevestigd door Alexandro en Delfina, de leiders van de Contivalen. Ter bezegeling deelde Alexandro een bed met Marina, en Delfina met Regano.

Marina werd zwanger en na een week baarde zij Jena. Deze leidde het volk naar een prachtige plek aan de kust waar de eerste stad gevestigd zou worden en vervloog daarna tot een sterke westelijke wind, ruikend naar zeezout en zand. Jena waakt tot op de dag van vandaag nog over Castilla, de eerste stad van Contivale.

Juevo

Goddelijke Ouder: Regano el Leòn
Menselijke Ouder: Delfina de Eerste
Patroon van: Het Koninklijk huis

Het verhaal gaat dat toen de eerste Contivalen aankwamen op het continent van Estera, de Goden hun op stonden te wachten. Regano en Marina stonden klaar om een pact met hen te maken, als het gekozen volk van de goden. De Contivalen zouden de Goden immer aanbidden en de Goden zouden de Contivalen altijd beschermen. Dit pact werd bevestigd door Alexandro en Delfina, de leiders van de Contivalen. Ter bezegeling deelde Alexandro een bed met Marina, en Delfina met Regano.

Delfina werd zwanger en na een week baarde zij Juevo. Hij kroonde zijn moeder tot eerste koningin van Contivale en vervloog daarna tot een sterke oostelijke wind, ruikend naar vuur en bloesem. Juevo waakt tot op de dag van vandaag nog over waardige troonopvolgers.

Oviero

Goddelijke Ouder: Leara el Cuervo
Menselijke Ouder: Sergio Caruso
Patroon van: Porto Endoran

Sergio was een meesterdief, maar hij ging te ver, en vloog te hoog. Hij had door een list de locatie van Leara’s kasteel achterhaald. Acalia haat hem nog steeds, al is wat hij precies gedaan heeft verloren in de mist der tijd. Hij was van plan haar kelders leeg te halen en beklom daarom in het holst van de nacht de hoge berg waarop zij woonde. Toen hij echter door haar slaapkamerraam naar binnen geklommen was, zag hij daar de mooiste schoonheid die hij ooit had gezien. Aan de grond genageld stond hij daar te staren naar deze nieuwe ervaring in zijn leven, totdat het licht langzaam door het raam kroop en het bed beroerde. Met een geeuw werd het object van zijn affectie wakker.

Leara was zacht gezegd woedend toen ze deze man naar haar zag staren en wierp hem met een grote zwaai uit het raam. Gelukkig wist Sergio zich vast te grijpen aan een tak die uit de zijkant van de berg stak. Hij klom terug de berg op en vond daar een klein bergmeertje waarbij prachtige witte rozen groeide. Daar nam hij zich voor deze nieuwe schat te bemachtigen. Elke nacht sloop hij weer het kasteel in met een enkele roos en liet deze ergens achter voor Leara. Elke dag vond Leara de roos en verbeterde zij de verdedigingen van haar kasteel en werd ze bozer op deze ijdele sterveling. Op een gegeven moment schakelde ze zelfs Marina in, maar ook hier wist Sergio voorbij te sluipen.

Toen Sergio uiteindelijk alle rozen had gebruikt, confronteerde hij Leara en ergens tussen woede en passie heeft ze hem pas na een intensieve nacht het kasteel uit geknikkerd. Toen ze zwanger bleek werd ze nog bozer, en Sergio mocht nog steeds niet bij haar of zijn ongeboren kind komen.

Toen Oviero uiteindelijk geboren werd, heeft Sergio een laatste keer ingebroken en het kind meegenomen naar zijn geboortestad. Daar belooft Oviero de schatten van Leara aan eenieder die stoutmoedig genoeg is om ze te bemachtigen, met een zachte noorderbries met de geur van rijke specerijen.

Nendrin

Goddelijke Ouder: Trevallo el Caballo
Menselijke Ouder: Lacrimosa
Patroon van: Nosta Tralea

Ze zeggen dat de eerste moordenaar in het nieuwe koninkrijk Contivale Lacrimosa heette. Gek geworden van verdriet, had zij haar man en zijn minnares doodgestoken toen ze ze beiden in haar bed aantrof. Het dikke litteken dat het verdriet had achtergelaten was duidelijk te zien op haar gezicht en het maakte de ooit mooie vrouw lelijk. Niet in staat deze moordenares ter dood te veroordelen voor een daad van passie, werd zij, de eerste crimineel, verbannen naar Nosta Tralea, om daar de rest van haar leven een taakstraf uit te voeren.

Daar verpieterde Lacrimosa, nauwelijks in staat om te werken. Haar opzichter, die de verplichting had om haar te laten werken maar moeite had om de zielige vrouw te straffen voor haar zwakte, bad dagelijks tot Trevallo om de vrouw te helpen. Uiteindelijk hoorde hij de opzichter en vanaf dat moment kwam Trevallo elke dag langs om een verhaal van zijn avonturen te vertellen, in een poging om de vrouw op te vrolijken.

Sommigen zeggen dat hij een jaar lang elke dag langsgekomen is, anderen denken dat dit overdreven is, maar iedereen is het eens dat hij uiteindelijk een enkele glimlach op het gezicht van Lacrimosa wist te toveren. Kort daarna hebben ze een bed gedeeld en daaruit werd Nendrin geboren. Nendrin waakt nu over Nosta Tralea, om iedereen op te vrolijken die hulp nodig heeft. Nendrin is een zachte zuidenwind, die ruikt naar verse sinaasappels.

Yakta

Goddelijke Ouder: Gandaro la Foca
Menselijke Ouder: Ana Valentini
Patroon van: Embarka

De Embarka is het vlaggenschip van ‘Del Guarda Republica’, de grote vloot van Porto Endoran. Gandaro la Foca keek altijd met veel liefde toe hoe het schip de zee op ging. Toen de Embarka zijn eerste vrouwelijke kapitein kreeg, was hij nog meer geïntrigeerd. Ana Valentini was een sterke en onafhankelijke vrouw. Waar andere kapiteins altijd een gebed aan Gandaro richtten voor ze het anker hieven, leek Ana haar eigen lot te willen maken.

Toen Gandaro voet aan boord van haar schip zette om verhaal te halen, heeft ze hem prompt weer van de loopplank af laten escorteren. Toen hij de zeelieden bedreigde om hem weer aan boord te laten, leken ze banger te zijn voor Ana dan voor hem. Toen is Gandaro boos weggelopen, om drie uur later terug te komen met prachtige bloemen van een tropisch eiland.

Ana nam de bloemen aan, nam hem mee naar haar kapiteins cabine en één uur later stond Gandaro weer aan het uiteinde van de loopplank. Ze was blijkbaar niet onder de indruk. Wel bleek ze zwanger en toen een week later Yakta werd geboren, heeft ze hem gevraagd om te zorgen dat Gandaro nooit meer in de buurt van Embarka kon komen. Elke keer als er een lichte zuidwester bries opsteekt is Yakta zijn best aan het doen Gandaro van de Embarka weg te houden, of de eigenaar dat nu wil of niet.

Seol

Goddelijke Ouder: Cerina la Carpa
Menselijke Ouder: Onbekend
Patroon van: Remardaña

Het verhaal gaat, onder degenen die het geloven, dat Cerina één keer verliefd is geworden. Niet op een sterveling, maar op een kliever, een verloren ziel. Hij stond uit te kijken over de golven, eindeloos, eeuw na eeuw, totdat Cerina zeker wist dat waar hij op stond te wachten, nooit meer zou komen. Ze wist echter niet wat het was, dus ze kon hem ook geen rust gunnen. In een poging om de kliever te kalmeren, heeft ze de emoties recht uit zijn ziel getrokken en wist de ziel rust te vinden. Echter overweldigende emoties Cerina en ze verloor het bewustzijn. Toen ze wakker werd, merkte ze dat ze zwanger was.

Cerina was bijzonder verdrietig omdat ze nog een kind moest verliezen. Daarnaast begreep ze niet waar dit kind vandaan kwam. Na een week verdriet, baarde ze het kind, maar waar ze een stille geboorte verwachtte, hoorde ze een enkele lach. Daarna keek het kind haar aan met de grootste ogen. Cerina sloot het kind in haar hart voor de ene dag die ze samen hadden en vroeg daarna aan haar kind, die ze Seol noemde, om te waken over de stad van de doden, om meer verloren zielen te vinden. Wanneer het windstil is in Remardaña, is Seol op zoek naar iemand om te helpen.



Mythische Wezens

Meermensen

Meermensen zijn van origine de dienaars van Cervina, maar er zijn verschillende verhalen geweest waarin één of meer meermensen uit haar dienst zijn ontslagen. Op dat moment veranderen ze van slimme glorieuze krijgers in gevaarlijke vleesetende beesten. Als je een meermens ziet, weet je dus nooit of het een boodschapper of roofdier is.

Meermensen lijken grotendeels op mensen, maar hebben vaak schubben en sommigen hebben in plaats van benen één of twee vissenstaarten. Sommige meermensen hebben een vissenkop met scherpe tanden. Wilde meermensen zijn meestal naakt, waar dienaren van Cevina zich meestal bedekken met schelpen of brons.

Er is een bepaalde groep meermensen die prachtig kunnen zingen. Zij verliezen nooit hun stem, ook niet als ze wild worden. In dit laatste geval lokken deze meermensen zeelieden vaak naar hun graf.

Wisselaars

Alle Contivaalse goden hebben de mogelijkheid om van mens in dier en terug te veranderen. Soms maken ze dienaren die dit ook kunnen, zoals de raven van Leara. Op andere momenten krijgt een dier of mens deze gift van een god, omdat ze een bijdrage geleverd hebben aan een avontuur.

Alle dieren kunnen wisselaar zijn. Er zijn wisselaars die volledig kunnen wisselen, maar ook degene bij wie bijvoorbeeld de ogen hetzelfde blijven of bij wie er nog enkele schubben, veren of haren te zien zijn. Hoe dan ook, ze zijn altijd intelligent en kunnen altijd spreken, ook in diervorm.

Het is wel zo dat sommige dieren in de verhalen vaker wisselaar zijn dan anderen. Zeehonden, wolven, kraaien en jaguars zijn het meest voorkomend.

Geketenden

Als je bijzonder toegewijd was aan een doel of missie, geloven de Contivalen dat je lichaam nog wel eens door wil gaan, zelfs nadat de ziel gestorven is. Zo zijn er horror verhalen over mannen die door gemarcheerd zijn om thuis te komen na de strijd, waar ze prompt neervallen. Ook zijn er verhalen van zeelui die hun schip kwamen besturen, na verdronken te zijn.

Geketenden zijn niet kwaadaardig, want ze voelen niets meer behalve toewijding, maar kunnen wel erg dom zijn in hun fanatisme en toewijding. Zo is er een verhaal van een molenaar die zijn voormalige knecht vermorzeld heeft toen die de maalsteen aan het controleren was. Geketenden lijken op mensen die gewoon verder gegaan zijn met het ontbindingsproces na hun dood, al zijn de maden en vliegen er minder snel bij, dus blijven ze iets langer intact. Geketenden gaan door tot de opdracht voltooid is of totdat het lichaam volledig vernietigd is.

Klievers

Klievers zijn het resultaat als je verslonden wordt door emotie. Waar geketenden doorgaan uit plichtsbesef, zijn klievers mensen wiens geest gespleten of gekloofd is door emoties. Ze zijn te herkennen aan één enorm litteken dat is achtergebleven toen de emotie hun geest scheurde. Daarna zijn ze alleen nog maar die emotie en blijven ze steken in wat de emotie veroorzaakt heeft. Een moeder die haar dode kind blijft vasthouden totdat ze sterft is een minder gevaarlijk voorbeeld, maar iemand die verslonden is door wraaklust gaat door tot alles kapot is.

Klievers leven in principe wel. Ze zijn sterker dan normale mensen en hebben bovennatuurlijke zintuigen, maar verder zijn ze op normale wijze te doden. Klieven is echter iets wat met de geest gebeurd, waardoor ze meestal zelfs in de dood geen rust vinden. Deze zielen zijn onsterfelijk en net zo sterk als ze waren. Slechts de bron van de emotie wegnemen kan een kliever permanent eindigen.

Het is in principe mogelijk om een levende kliever te genezen, maar de persoon in kwestie is meestal opgebrand en vlak voor de rest van hun leven.